Als ik vanmorgen opsta is het weer in mijn woonplaats Zwolle nog goed. Maar omdat er voospelt is dat het in de loop van de ochtend zal gaan sneeuwen en sneeuw en de NS vaak geen gelukkige combinatie is ga ik ruim op tijd met de trein naar Schiphol. Maar de NS is niet de enige die vandaag last heeft van het slechte weer. Op Schiphol zorgt het weer zelfs voor grote problemen. Met twee teams van twaalf sneeuwschuivers weten ze op Schiphol één baan open te houden maar veel vluchten worden geannuleerd.
Na gisteren op Schiphol gestand te zijn en noodgedwongen een nacht in het Apollo hotel in Vinkeveen geslapen te hebben, ga ik vanmiddag (samen met de rest van de groep) opnieuw naar Schiphol. Maar zal er vandaag wel gevlogen worden? Het gerucht gaat dat Turkish Airlines vandaag een groter vliegtuig de de Airbus A300 waarmee normaal gesproken gevlogen wordt zal sturen om zoveel mogelijk gestrande passagiers te kunnen vervoeren. Maar zal dit vliegtuig Schiphol wel bereiken en ook weer vertrekken?
Met ruim een dag vertraging heb ik Nederland verlaten en ben ik aangekomen in Istanbul. Het belangrijkste woord in de vorige zin is 'ruim'. Doordat ik met de nodige vertraging uit Nederland ben vertrokken is het vliegtuig waarmee ik naar Vietnam zou vliegen al vertrokken op het moment dat ik in Istanbul land. Dit betekent dat ik ongeveer 20 uur in Istanbul moet wachten op de volgende vlucht naar Ho Chi Minhstad. Gelukkig biedt Turkish Airlines aan een hotelkamer te regelen. Alleen, ik heb geen visum voor Turkije. Wat nu?
Na noodgedwongen een dag in (een hotel in) Istanbul doorgebracht te hebben stap ik vandaag dan eindelijk in het vliegtuig dat mij naar Ho Chi Minhstad zal brengen. Probleempje voor mij is nog dat het mij niet gelukt is om om de lange vlucht van Istanbul naar Ho Chi Minhstad een stoel met extra beenruimte te boeken. Gelukkig blijkt er in het v liegtuig een Vietnamese vrouw bereid om met mij van plek te wisselen.
Na een probleemloze vlucht kom ik aan in Ho Chi Minhstad waar ik overnacht in het Victory hotel.
Na een nacht in het Victory hotel geslapen te hebben reis ik vanmorgen naar de Mekongdelta. Een busrit van ongeveer twee uur. De komende twee dagen zullen we per fiets de Mekongdelta gaan verkennen. Voorafgaand aan de reis heb ik over het fietsen contact gehad met Sawadee. En dan meer in het bijzonder over de grootte van de fietsen. Er is mij toegezegd dat er voor mij een grotere, beter bij mijn lengte passende ATB geregeld zou worden. Maar als ik aankom bij het beginpunt van de fietstocht zie ik geen extra grote ATB staan. Is er iets misgegaan?
Vandaag beginnen we aan iets dat wat mij betreft een hoogtepunt van de reis had moeten worden; Een meerdaagse fietstocht door de Mekongdelta. En achteraf gezien kijk ik met een goed gevoel terug op deze dagen.
Maar toch is het niet geworden wat ik er van had verwacht. Niet alleen hebben we veel minder uren gefietst dan in de reisbeschrijving wordt genoemd, ook lag het tempo wel erg laag terwijl er aan de andere kant weinig gelegenheid was om foto's te maken. En laat dat laatste nu net mijn grote passie zijn.
De tweede fietsdag blijkt in de praktijk maar een halve fietsdag. Halverwege de dag stap ik van de fiets af en ga met de bus naar Can Tho. Na hier eerst geluncht te hebben verken ik de aan de Hậu, een van de zijrivieren van de Mekong gelegen stad. Gezien het aantal rondvaartboten is toerisme een belangrijke inkomstenbron voor de inwoners van Can Tho. Punt is alleen dat ik geen toeristen zie. Thanh vertelt dat Can Tho een populaire bestemming is bij Vietnamezen die in eigen land op vakantie gaan. Alleen doen zij dat in de zomer en ben ik er in de winter.
Terwijl mijn grote reistas voorgestuurd wordt naar Hiroshima reis ik met een dagrugzak met spullen voor twee dagen naar Mount Koya. Een reis per metro, trein, kabeltrein en bus.
In Koya ga ik twee keer naar de beroemde Okunoin-begraafplaats. Een keer overdag en een keer 's avonds als de begraafplaats sfeervol verlicht is.
Aan het eind van de dag eet en slaap ik in het gastenverblijf van een klooster. Dat betekent vegetarisch eten en slapen op de inmiddels bekende harde matjes.
Vandaag verlaten we Ho Chi Minhstad en rijden we in ongeveer zeven uur naar het op 1.500 meter hoogte gelegen Da Lat. Naarmate we dichter bij Da Lat verandert het landschap. Het vlakke en groene landschap van de Mekongdelta maakt plaats voor een meer glooiend landschap. Rijstvelden maken plaats voor rubber- en cashewbomen die later op hun beurt weer plaats maken voor teakhout-, koffie- en theeplantages. Bijzonder is het drijvende vissersdorp in de La Nga rivier. De (voorouders van) de mensen die hier wonen zijn ten tijde van het schrikbewind van de Rode Khmer gevlucht uit Cambodja.
Na aankomst in Da Lat loop ik naar de (avond)markt in het centrum. Hierna ga ik eten bij een eettentje vlakbij de markt. Ik bestel een BBQ-rund. Lekker en leuk om te doen.
De volgende dag maak ik een lange wandeling door de stad waarbij ik een aantal bezienswaardigheden bezoek, maar vooral mensen kijk. Zo zie als ik op een terras ga zitten k dat ook hier de selfie-manie heeft toegeslagen.
Twee meiden aan het tafeltje naast me hebben bijna geen aandacht voor elkaar, praten ook nauwelijks met elkaar, maar zijn vooral bezig met het maken van selfies.
Tussen Da Lat en Nha Trang ligt een vrij nieuwe weg waardoor het tegenwoordig mogelijk is om in minder dan vier uur de afstand tussen beide steden af te leggen. Dat wil zeggen totdat deze strek een tijdje geleden werd getroffen door een cycloon. Overstromingen en aardverschuivingen waren het gevolg. Aardverschuivingen die ervoor gezorgd hebben dat op een aantal plekken de helft van de weg in de diepte is verdwenen waardoor verkeer uit beide richtingen nu over een rijstrook moet.
De middag van aankomst loop ik over het strand naar het zuiden door een weinig aansprekend deel van de stad.
Maar als ik de volgende dag het meer noordelijke en centrale deel van de stad te voet verken kom ik er achter dat deze stad heel wat moois te bieden heeft. Van de haven met mooie blauwgeschilderde houten vissersboten tot de Po Nagar (Thap Ba) en de kathedraal.
Kortom, Nha Trang blijkt een stad die uitermate geschikt blijkt voor een dagwandeling.
Door een mooi afwisselend landschap rijden we vandaag naar Qui Nhon. Wat ook afwisselt is het weer. Het ene moment schijnt de zon en in het droog, het volgende moment gaat de zon schuil achter dikke donkere wolken en regent het. De enige constante factor in het weer is de harde wind.
Zoals wel vaker heb ik moeite om in de rijdende bus mijn ogen open te houden. En ondanks dat ik luister naar de harde muziek van AC/DC val ik af en toe toch in slaap.
Zelf had ik maar een paar uurtjes om Qui Nhon te bekijken waardoor ik niet veel verder gekomen ben dan de omgeving van het aan zee gelegen hotel. Vanaf het balkon van mijn hotelkamer zag ik wel een mooi breed en ver doorlopend zandstand. En als ik de verhalen die ik over de stad heb gelezen moet geloven is er in de omgeving voldoende te doen.
Qui Nhon is dan ook een plaats waar ik best wat langer had willen blijven. Ook al omdat de stad nog niet door massa's toeristen aangedaan wordt.
De rit van Qui Nhon naar Hoi An gaat over een goede weg door een mooie omgeving. Maar ik zal me deze rit altijd blijven herinneren vanwege de tussenstop bij My Lai. My Lai, een klein gehucht waar Amerikaanse militairen tijdens de Vietnamoorlog een groot bloedbad aanrichten. Een oorlogsmisdaad die de Amerikanen eerst voor de buitenwereld verborgen wisten te houden. Later toen bekend werd wat er was gebeurd werd het geheel gebagatelliseerd en ontliepen de schuldigen hun straf.
Drie nachten slaap ik in een resort een eindje buiten het centrum van Hoi An. Dat betekent dat ik ruim de tijd heb om deze voormalige havenstad te bekijkken. En die tijd is wel nodig want er is veel te zien.
Op de ochtend van de tweede dag maak ik een excursie naar My Son. Een voormalig tempelcomplex van de Cham dat sinds 1999 op de werelderfgoedlijst van de Unesco staat.
Helaas werkt het weer niet echt mee.
Met een praatzieke en vals zingende lokale gids maak ik een excursie naar de mooie ruines bij My Son. Terug in Hoi An is er op het resort een bruiloft met harde muziek en eveneens vals gezang. Dat doet mij afvragen of alle Vietnamezen slecht zingen of een heel andere mening hebben over wat goede zang is.
's Middags slenter ik nog wat door de oude stad en 's avonds ga ik voor een laatste keer eten in de oude stad. Red Snapper bereid in bananenblad. Heerlijk!
Vandaag reis ik van Hoi An naar Hué. Een mooie rit met een mooie tussenstop bij de Marmerbergen. In de tijd van de Cham was dit een hindoeïstische cultusplaats. Later zijn de in de bergen uitgehouwen grotten 'verbouwd' tot een boeddhistisch heiligdom. Erg mooi en voor mij persoonlijk een onverwachte meevaller.
Later op de ochtend maken we een tussenstop bij China Beach. Een strand dat zijn bekendheid dankt aan de Vietnamoorlog, maar tegenwoordig gewoon een mooi zandstrand is. Halverwege de middag arriveer ik in Hué.
Op de dag van aankomst breng ik 's middags een bezoek aan de Citadel en de in de Citadel gelegen Keizerstad met de Verboden Purperen Stad. De Keizesstad is erg mooi en een absolute aanrader. Voordat ik het weet is het vijf uur en tijd om de Keizesstad te verlaten voordat de poorten dicht gaan. De volgende dag maak ik een kleine citytour waarbij ik detombe van Gia Long bezoek en de Pagode van de Hemelse Moeder, Chua Thien Mu.
Aan het eind van de middag ga ik naar het station van Hué. Hier stap ik op de nachttrein naar Hanoi.
Een mooie ervaring, maar ook een nacht waarin ik slecht slaap. De trein schudt over de rails alsof het elk moment kan ontsporen en het bed is te kort en te smal voor mijn grote Hollandse lichaam.
De volgende ochtend kom ik rond half zes aan in Hanoi.
Om een deel van de 48-uur vertraging die we aan het begin van de reis opgelopen hebben is de vrije dag in Hanoi komen te vervallen en beginnen we een paar uur nadat we in Hanoi zijn aangekomen aan de busrit naar Sa Pa. Tijdens de rit naar Sa Pa is het goed te merken dat mensen nog moe zijn van de treinreis. In de bus luisteren naar muziek of doen een dutje. Sommige groepsgenoten lijken beide activiteiten te combineren. Zelf luister ik naar muziek en lees verder in het boek 'Bericht uit Vietnam'. De kou in de bus houdt mij wel wakker. Helaas zie ik door de regen en de beslagen ramen weinig van de omgeving.
In Sa Pa staat er een tweedaagse trekking op het programma. Iets waar ik vooraf erg naar uit heb gekeken. Maar helaas hangt er tijdens het grootste deel van de trekking een dikke mist in de vallei waardoor ik weinig van de omgeving zie. Daar komt nog bij dat er de laatste tijd veel regen is gevalleen waardoor de paadjes waarover we lopen glad en glibberig zijn.
Zelf ga ik twee keer hard onderuit. Voor mij de reden om de twee dag voor een gemakkelijker alternatief te kiezen waarbij we langs de weg naar Sa Pa lopen.
Vanuit Sa Pa rijden we in twee dagen naar Dong Van. De eerste dag rijden we naar Ha Giang. Onderweg maken we alleen een tussenstop om te gaan lunchen in Bao Yen. De eerste anderhalf uur rijden we over een goede weg. Maar daarna verlaten we deze hoofdweg en rijden we verder over steeds smaller en slechter wordenden wegen. Om 8 uur 's avonds komen we aan bij het resort waar we één nacht zullen slapen.
Het tweede deel van de etappe van de rit naar Dong Van. Onderweg naar Dong Van staan een aantal tussenstops op het programma. Maar helaas zit het ons vandaag opnieuw niet mee.
Zo is er in het dorp waar we stoppen om naar de markt te gaan geen markt en is Heaven Gate gesloten door de dikke mist. Een positieve uitzondering is het bezoek aan het circa 15 kilometer van Dong Van gelegen Vuong paleis.
Op de dag van aankomst eet ik 's avonds samen met onze gids en chaufeur in een schuin tegenvoer het hotel gelegen restaurant. Van hen leer ik hoe je een Hot pot (Vietnamese fondue) eet, hoe lekker dit. Verder is het een erg sociale bezigheid. De volgende dag staat er een vier uur durende wandeling door de omgeving van Dong Van op het programma, Maar voordat we het dorp uitlopen nemen we eerst ruim de tijd om over de wekelijkse lokale markt te lopen.
We vervolgen onze rit door het noorden van Vietnam en rijden vandaag van Dong Van naar Bao Lac.
Opnieuw een rit door de bergen over smalle en bochtige wegen. Opnieuw dus afzien voor die groepsgenoten diesnel last hebben van wagenziekte.
Onderweg maken we een tussenstop in een dorp dat wordt bewoond door mensen van de Black Lolo bergstam.
Aan het begin van de middag arriveren we in Bao Lac.
Doordat we al aan het begin van de middag aankomen in Bao Lac hebben we, ondanks het feit dat we er maar één nacht zullen slapen voldoende tijd om het dorp te bekijken. Het toerisme staat hier duidelijk nog in z'n kinderschoenen. Wat op zich heel mooi is om te zien, maar aan de andere kant lastig is als je 's avonds een goed (of in ieder geval redelijk) restaurant zoekt om te gaan eten.
Vanuit Bao Lac rijde we in ongeveer zes uur naar de oever van het Ba Be meer, onderdeel van het Ba Be nationaal park. Dit park beslaat meer dan 100 vierkante kilometer en staat bekend om de grote diversiteit aan flora en fauna.
Rond half twee komen we een bij het meer. Hier wordt onze bagege overgepakt in een auto en stappen we zelf in twee boten.
Na aankomst bij het Ba Be meer gaan we met twee boten het meer op. Na een klein stukje varen worden beide boten aan elkaar geknoopt en is het tijd voor een lunch op het water. Na de lunch varen we naar een kleine waterval. Hier zie ik dat de boot hier een belangrijk vervoersmiddel is als er vanuit een boot een aantal varkens aan wal worden gebracht. We varen verder door een mooi natuurgebied tot we aan het eind van de middag aanleggen. We verlaten de boten en lopen in circa tien minuten naar een homestay. Na een nacht in de homestay verlaten we de volgende dag het park.
Vandaag gaan we voor de tweede keer deze reis naar Hanoi. Dit keer met de bus. En helaas rijden we ook vandaag weer door mist en regen. Halverwege de middag komen we aan bij het hotel in Hanoi waar we een nacht zullen slapen. Nog voldoende tijd om nog even de stad in te gaan.
Ik maak een wandeling om het centrale stadmeer van Hanoi, Ho Hoan Kiem en geniet van alle activiteit rondom het meer zoals bruidsparen die zich bij de mooi verlichte re rode Brug van de Opkomende Zon trouwfoto's laten maken.
Vanuit een regenachtig en mistig Hanoi rijden we vandaag naar Ha Long waar we aan boord van een boot zullen stappen voor een bootocht met overnachting door de wereldberoemd Ha Long Bay.
Onderweg naar Ha Long maken we een tussenstop in Dong Trieu, een van de dorpen in dit gebied die bekend staan om de grote hoeveelheden karamiek dat in deze streek gemaakt wordt. Tegen de rijd dat we in Ha Long regent het niet meer en ook de weersverwachting voor de komende dagen zijn redelijk gunstig.
In de haven van Ha Long stappen we aan boord van een boot waarmee we in ongeveer anderhalve dag de beroemde baai bij Ha Long gaan verkennen. Aan het eind van de eerste dag brengen we een bezoek aan de Grot van de Verrassing. En net als de Fransen die aan het eind van de 19de eeuw de grotten in gingen ben ook ik aangenaam verrast.
Na een nacht op de boot geslapen te hebben ontbijten we aan boord en varen we terug naar de haven van Ha Long.
Deze laatste dag van de reis breng ik door in Hanoi. Een deels autovrij Hanoi. Niet alleen zorgt dat voor de nodige rust en schonere lucht, maar er is ook vandaag ook veel te doen en te zien op straat.
Op veel plekken rijden kinderen op straat in electrisch speelgoed. Soms achterna gezeten door hollende ouders als zoon of dochter het publiek in dreigt te rijden.
Ik wandel de hele dag door de stad en deze laatste dag in Vietnam vliegt voorbij.
De terugreis begint met een ritje met de groepsbus van het hotel naar het vliegveld. Hier nemen we afscheid van Thanh, de Vietnamese gids waarmee we de laatste vier weken door Vietnam zijn getrokken.
Gelukkig lukt het mij een stoelen met extra beenruimte te regelen waardoor ik comfortabel terug vlieg. Na aankomst op Schiphol wacht de laatste etappe van de reis, de treinrit naar Zwolle.
