Kampie.info
Reisverslag Japan
Van Zwolle naar Tokio
De meest logische wijze om vanuit Nederland naar Japan te reizen is per vliegtuig. Sterker nog, tenzij je moeilijke omwegen gaat maken met de boot is een vlucht noodzakelijk. En dan is de hoofdstad Tokio de meest logische keuze om naar toe te vliegen. Hiervoor zijn meerdere redenen. Om te beginnen wil je deze stad natuurlijk bezoeken. Maar een andere belangrijke reden om naar Tokio te vliegen is het feit dat vanuit Europa de meeste internationale vluchten naar Narita International Airport gaan. Goedkope vliegtickets Japan vind je dan ook het makkelijkst als je naar Tokyo vliegt. Opvallend genoeg vlieg je dan niet naar het drukste vliegveld van de stad. Het Narita International Airport is het tweede drukste vliegveld maar verwerkt voornamelijk internationale vluchten. Een goed alternatief is het vliegveld bij Osaka. En natuurlijk kun je er ook voor kiezen om - zoals ik heb gedaan - naar het ene vliegveld te vliegen en vanaf het andere vliegveld naar huis te gaan.
|
Donderdag 14 april 2016 - Een lange reisdag
Met Japanse stiptheid stopt de zonetaxi die ik gisteren heb besteld op het afgesproken tijdstip voor mijn huis. Het begin van een lange reisdag, het begin van een 25-daagse rondreis door Japan. Een reis die ik geboekt heb bij Sawadee en die door Sawadee wordt aangeboden onder de noemer 'Japan, niets is wat het lijkt'. Even later rij ik de straat uit en kom ik er achter dat de taxichauffeur net als ik een liefhebber van het maken van verre reizen is. We praten wat over de bestemmingen waar we geweest zijn en waar we nog naar toe zouden willen. Op het station laad ik mijn OV-chipkaart op en zie ik dat de NS bezig is met het plaatsen van toegangspoortjes.
In de trein naar Schiphol valt mij op dat de meeste passagiers niet naar buiten kijken of met elkaar praten, maar hun blik is naar beneden gericht op tablet of smartphone. Als ik later tijdens deze reis de mensen in Japanse metro's hetzelfde zie doen denk ik hier nog vak aan terug en realiseer ik me dat er naast grote verschillen ook overeenkomsten tussen de gewoontes van Japanners en Nederlandse zijn. Op Schiphol ga ik eerst naar de vestiging van het GWK op Schiphol Plaza. Toch vreemd dat je de valuta die je vooraf bestelt niet op kunt halen bij de GWK-vestiging achter de douane. Hierna loop ik naar vertrekhal 1, balie 1. Ik check in en geef mijn bagage af. De vrouw achter de balie controleert op mijn verzoek nog even of ik op beide vluchten een plek met extra beenruimte heb. Vooraf heb ik via Sawadee geregeld dat ik - tegen bijbetaling - op alle vluchten een stoel met extra beenruimte hebt. Zeker op een vlucht van zo'n elf uur als die van Frankfurt naar Tokio vind ik dat voor iemand met mijn lengte (2.04 meter) geen overbodige luxe. En de mensen van Sawadee blijken hun werk goed gedaan te hebben. Ik heb zowel op de vlucht van Schiphol naar Frankfurt als ook op de aansluitende vlucht van Frankfurt naar Tokio een stoel met extra beenruimte.
Nadat ik door de veiligheidscontrole ben (paspoortcontrole komt pas in Frankfurt omdat ik nu eerst naar een Schengenland reis) eet ik wat en bel ik een goede vriendin die morgen in Nieuwegein aan een hartritmestoornis geopereerd zal worden nadat eerdere ingrepen in het Isala in Zwolle niet het gewenste resultaat hebben gehad. Hopelijk heeft deze behandeling wel het gewenste effect.
 |
Om kwart voor drie vertrekt het vliegtuig met ongeveer een kwartier vertraging in de richting van Frankfurt. En kennelijk 'trapt de piloot onderweg het gaspedaal diep in', want als we een klein uur later in Frankfurt landen is de vertraging volledig ingelopen. Nu maar hopen voor de piloot dat het onderweg niet gesnapt is een een in de wolken verscholen 'laserdrone'. In Frankfurt moet ik ongeveer twee en een half uur wachten totdat de aansluitende vlucht naar Tokio vertrekt. Tijd genoeg dus voor een lekker koele Radler.
 |
Met ruim een half uur vertraging stijgt het vliegtuig - een Boeing 747 - rond half zeven op en beginnen we aan de ruim tien uur durende vlucht naar de internationale luchthaven van Tokio, Haneda. Zo te zien zit het vliegtuig vol. De passagiers komen zo te zien voor het overgrote merendeel uit Europa. Aziaten zijn in de vliegtuig in de minderheid. Ik luister wat naar muziek en lees in het boek 'Japan en de onvermijdelijk Aziatisering van de wereld'. Als we ongeveer twee uur onderweg zijn klinkt er een opmerkelijke oproep. De staf is op zoek naar een arts of iemand met verstand van medische zaken. Passagiers die mensen aan die kwalificatie te voldoen worden gevraagd zich te melden. Geen idee wat er aan de hand was. De oproep wordt niet herhaald en ook wordt de vlucht niet onderbroken.
Na het avondeten, waarbij Lufthansa royaal en gratis alcoholische dranken serveert, gaar het licht uit en maak ik mij op voor een korte nacht.
Vrijdag 15 april 2016 - Aankomst in Japan
Na een rustig verlopen nacht waarin ik afwisselend geslapen en naar muziek geluisterd heb vind ik het rond een uur of negen (Japanse tijd) tijd om volgens de Japanse tijd te gaan leven. Oftewel, niet meer slapen. Ik doe het lampje van mijn stoel aan en vul alvast een paar douane formulieren in terwijl ik naar de stevige rockmuziek van AC/DC luister. Volgens de vluchtinformatie hebben we de vertraging ook nu weer volledig ingelopen tijdens de vlucht en zullen we rond tien over twaalf landen op Haneda. En inderdaad, even na twaalf uur landen we op Japanse bodem.
 Suica kaart |
Als ik door de douane ben ontmoet ik de rest van de groep en Maarten, de reisbegeleider van Sawadee. Vanaf het vliegveld gaan we met een monorail naar Tokio. Betalen voor de rit gaat - net als in Nederland - met een soort OV-chipkaart. Inchecken, door het poortje, stukkie rijden, uitchecken en weer door een poortje. Voelt allemaal heel vertrouwd. Je kunt ook losse kaartje kopen maar aangezien we de komende tijd waarschijnlijk best vaak gebruik zullen maken van de metro heeft Maarten voor iedereen al een Suica kaart gekocht. Dit is een combinatie van onze OV-chipkaart en de in Nederland mislukte chipknip. Maar persoonlijk gebruik ik hem alleen voor de metro en betaal ik er alleen aan het eind van de reis een keer mee in een 7-Eleven supermarkt om het saldo dat nog op mijn kaart staat op te maken.
Na het ritje met de monorail stappen we over op de metro. En ook weer net als in Nederland betekent dit uitchecken en weer opnieuw inchecken. Één halte verder stappen we al weer uit in een metrostation dat bijna onder het hotel ligt waar we de komende vier nachten zullen slapen, hotel Sunroute Shinagowa Seaside. Hier volgt een standaard welkomspraatje van Maarten, maar gelukkig houdt hij het kort. Het vertelt over de manier hoe hij met de groep zal communiceren. Want doordat de reis veel individuele vrijheid biedt kan het voorkomen dat je elkaar een paar dagen niet ziet. Maarten zal daarom dagelijks een mailtje sturen waarin hij onder andere aan zal geven met welke optionele excursies je de volgende dag mee kunt. Wie er is op het aangegeven tijdstip gaat mee. Wie er niet is niet. Lekker simpel. Voor vanavond heeft Maarten een paar tafels gereserveerd in een vlakbij het hotel gelegen restaurant.
Na het welkomstpraatje krijg ik de sleutel van mijn kamer. Een nette kamer die ruimer is dan ik had verwacht, op de 19de verdieping. Ik leg mijn tas op de kamer en loop daarna de badkamer in om mij op te frissen. Ik krijg dan het gevoel dat ik bij Roel van Velzen op bezoek ben. Het plafond in de badkamer is namelijk zo laag dat ik er met mijn 2.04 meter niet rechtop kan staan.
Zo komt er een eind aan de reis naar Japan en kan de reis door Japan beginnen.