Reisverslag Japan - Naar Nagasaki

Naar Nagasaki

Veel Japanse steden zijn tegenwoordig met elkaar verbonden door een netwerk van verhoogd aangelegde spoorlijnen waarover de snelle Shinkansen treinen rijden. Anno 2016 behoort Nagsaki echter (nog) niet tot deze groep steden. Komend vanauit het noorden kun je tot Fukuoka komen met de Sinkansen. Vanaf Fukuoka kun je dan in ongeveer twee uur met een normale trein naar Nagasaki reizen.

In Nagasaki liggen de meeste locaties die je als toerist zult bezoeken overigens op loopafstand van elkaar. En voor die paar locaties die verder weg liggen rijden er mooie oude trammetjes door de stad.

Links naar aanvullende informatie:

Maandag 2 mei 2016 - In de voetsporen van de VOC

Fukuoka

Vanmorgen kon ik uitslapen. Dat wil zeggen, als ik dat zou kunnen. Maar ik ben nu eenmaal een ochtendmens en dus ook vandaag weer vroeg wakker. Ik gebruik de tijd voor het ontbijt om wat te lezen en te internetten. OP Facebook lees ik dat Landstede Basketbal de halve finale tegen Den Bosch goed is begonnen en de eerste wedstrijd heeft gewonnen. Tegen half acht ga ik ontbijten. Na Hirishima is ontbijten in dit hotel wel even wennen. Niet dat het ontbijt slecht is, maar het contrast tussen beide restaurants kan bijna niet groter. Van een mooi ingerichte ruimte met fraai uitzicht op de veertiende verdieping van het hotel ontbijt ik nu in een sfeerloze met TL-buizen verlichte ruimte in de kelder van het hotel. Doordat ik vroeg ben gaan ontbijten heb ik na het ontbijt nog voldoende tijd om in de omgeving van het hotel nog wat foto's te maken. Terug in het hotel neem ik een coffee-to-go mee naar de kamer en pak ik mijn tas is. Klaar voor de volgende etappe, een treinreis naar Nagasaki.

Kortingskaart

Vanuit het hotel lopen we naar het station waar we de trein van kwart over tien naar Nagasaki nemen. Dit keer geen rit in een snelle Shinkansen want Nagasaki is (nog) niet aangesloten op het netwerk van de snelle Shinkansen treinen. Ongeveer twee uur laten stappen we uit op het station van Nagasaki. Ook hier ligt ons hotel op loopafstand van het station. In het hotel leg ik mijn tas op de kamer en loop daarna direct het hotel weer uit. Mijn maag geeft aan dat het tijd is om te gaan lunchen. Vlakbij het hotel zie ik een vrij basic ingericht restaurant met bijbehorende menukaart. Maar wat me aanspreekt is dat er alleen maar Japanners zitten en er alleen maar Japanse gerechten op de Japanse menukaart staan. Op goerd geluk wijs ik een gerecht aan. Uit de vragende blik van de ober is mij al snel duidelijk dat ik er hier niet mee ben. Hij wil meer weten. Maar wat? Er staan vier verschillende prijzen bij het gerecht dat ik heb besteld en als ik het goed begrijp gaat het om vier verschillende porties. Opnieuw op goed geluk kies ik een formaat. Dan nog iets te drinken erbij. Maar dat kennen ze hier niet. De enige drank die geserveerd wordt is koude groene thee. Maar die is dan wel gratis. Even later wordt het eten op tafel gezet. Een schaal met rijst en met vlees bovenop de rijst. Een schaaltje met groente. En tot slot een rauw ei. Ik kluts het ei door de rijst en doe daar wat ketjap bij. Best lekker.

Kamer van de scheepsklerk in Dejima

Tijdens het eten bestudeer ik een kaart van Nagasaki en maak ik plannen voor de middag. Ik besluit te beginnen met een bezoekje aan Dejima. Een stukje gezamelijke geschiedenis van Nederland en Japan. Na het eten loop ik die kant op. Het is nog dichterbij dan ik dacht. Na een kwartiertje lopen ben ik er al. Kan ik meteen de kortingskaart die ik in het hotel heb gekregen gebruiken. Dejima - dat in de dagen van de VOC ongeveerd even groot was als de Dam in Amsterdam - is nog kleiner dan ik had gedacht. Ongeloofelijk dat dit kleine stukje land ooit zo belangrijk was voor Nederland. Als ik een gebouw binnenga waar op de eerste verdieping de vertrekken van de kapitein en de scheepsklerk zijn moet ik mijn schoenen uit doen. Ik kan mij niet voorstellen dat de ruwe Nederlandse zeelieden ook hun smerige schoenen uit deden als ze naar boven gingen. Ook kan ik mijn moeilijk voorstellen dat de kamers van de kapitein en de scheepsklerk in die tijd ook zo netjes waren. Terwijl ik door Dejima loop moet ik denken aan de noeit verhoorde gebeden van Jacob de Zoet, een roman die zich hier afspeelt. Lopend over Dejima zie ik ineens onze koning, Willem-Alexander. Nee, niet in levende lijve maar op een foto. Volgens de tekst bij de foto heeft hij hier in 1990, hij was toen nog kroonprins, een boom geplant.

Glover Sky Road

Na Dejima loop ik naar de Dutch Slope, een rijtje houten Europese huizen. De naam Dutch Slopes duidt niet op het feit dat er vroeger allemaal Nederlanders woonden. Nee er woonden ook andere westerlingen, maar het begrip westerling en Nederrlander hadden in die tijd voor Japanners min of meer dezelfde betekenis. Na bij een van de huizen een kop koffie gedronken te hebben loop ik door in de richting van Glover Garden. Hier ga ik met de Glover Sky road naar boven en wandel daarna door dit mooie park langzaam weer naar beneden. Als ik Glover Garden uit loop zie ik van een afstandje de oude Oura katholieke kerk.. Maar daar hou ik het bij. Ik heb even geen zin om deze kerk te gaan bekijken.

Langzamerhand wordt het tijd om weer terug naar het hotel te lopen. Maar onderweg loop ik eerst nog even door Shinchi Chinatown waar ik in een restaurant ga eten. Chinees natuurlijk. Vis in chilisaus met een lekker glas bier erbij. Zoals gebruikelijk in Japan wordt de rekening direct met het eten op tafel gelegd. Ondersteboven, dat wel. En afrekenen doe je niet aan tafel, maar net als in de supermarkt bij de kassa. En bij het afrekenen hoef je je niet af te vragen hoeveel fooi je zult geven, want in Japan geef je geen fooi. Lekker simpel.

Nijntje in Dejima

Als ik vanuit Chinatown terugloop naar het hotel kom ik langs Dejima . Vanaf de weg zie ik hoe een van Nederlands bekendste figuren met een Nederlandse vlag ik de hand op het voormailge schiereiland staat. En nee, dan bedeol ik niet onze koning wiens foto ik eerder zag in Dejima. En ook niet onze koningin, Maxima. En nee het is ook niet de onlangs overleden Johan Cruyf. Nee, het in Nijntje. En met het beeld van een vrolijk naar Japanse kinderen zwaaiende Nijntje in mijn hoofd val ik deze avond in slaap.