Kampie.info
Reisverslag Japan
Mount Koya
Mount Koya (Koyasan) is een berg in ten zuiden van Osaka. De berg werd voor het eerst betrokken door de monnik Kukai, de stichter van het Shingon-boeddhisme, in 819. Koyasan is nu vooral bekend als hoofdkwartier van het Shingon-boeddhisme, een belangrijke school binnen het Japanse Boeddhisme. Het oorspronkelijke klooster is gelegen in vallei op 800 m hoogte, te midden van de acht pieken van de berg. Geleidelijk aan is het klooster versmolten met de gemeente Koya.
Tegenwoordig bezoeken veel toeristen de berg om in een van de kloosters te overnachten en om de Okunoin-begraafplaats - met het mausoleum van Kukai - te bezoeken.
|
Woensdag 27 april 2016 - Overnachten in een klooster
Na vier dagen Kyoto verlaten we vandaag deze mooie stad om op weg te gaan naar Mount Koya waar we de komende nacht in een Boeddhistisch klooster zullen overnachten. Dat laatste is voor mij een reden om - ondanks het voor mij veel te lage plafond - toch te genieten van een lekkere warme douche. Want of het in het klooster mogelijk zal zijn om een warme douche te nemen? Geen idee. Na de warme douche eet ik op de kamer de broodjes die ik gisterenavond bij 7-Eleven heb gekocht. Daarna pak ik mijn tas in en doe spulletjes voor één nacht in mijn dagrugzak. Op ons uitstapje naar Koyasan nemen we alleen het noodzakelijke mee terwijl onze grote bagage vooruitgestuurd zal worden naar Hiroshima, waar we overmorgen aan zullen komen. Alle koffers worden stuk voor stuk opgemeten en gelabeld.
 Kabeltrein naar Koya |
Als alle bagage opgemeten en gelabeld is kunnen we vertrekken. Eerste met de metro naar het station van Kyoto. Hier stappen we over op de trein naar Osaka. Daar stappen we over op de trein naar Shin Imamiya, een ritje van twee à drie minuten. Op station Shin Imamiya moeten we opnieuw overstappen. Dit keer op de trein naar Gokurakubashi. Een rit van ongeveer anderhalf uur. We delen de wagon met een groep Nederlanders die bij Djoser een rondreis door Japan hebben geboekt. Aangekomen in Gokurakubashi stappen we opnieuw over. Dit keer in een kabeltreintje naar het op Mount Koya gelegen dorpje Koya. Op het stationnetje van Koya stappen we voor de laatste keer vandaag over. Dit keer op de bus waarmee we naar een bushalte vlakbij het klooster waar we vannacht zullen slapen rijden. Gelukkig hoef ik vandaag mijn grote reistas niet mee te slepen. Vooral in het kabeltreintje en de bus was het zo druk dat het erg onhandig geweest zou zijn als we allemaal ook onze grote tassen en koffers bij ons gehad zouden hebben. Goede keus dus om die maar vooruit te sturen naar Hiroshima.
 Koya |
In het klooster wacht ons een aangename verrassing. Omdat dit de eerste keer is dat Sawadee in dit - ten opzichte van de Okunoin-begraafplaats zeer gunstig gelegen - klooster heeft geboekt zijn al onze kamers kosteloos geüpgrade. Dat houdt in dat we allemaal en kamer met een eigen badkamer hebben. Nadat ik mijn rugzak op de kamer heb gezet loop ik met een aantal groepsgenoten het dorp in om te gaan lunchen. We verdelen ons over een paar eetgelegenheden. Zelf ga ik ergens naar binnen waar ze sandwiches verkopen en bestel daar een paar sandwiches en een cappuccino. In de zaak kom ik een aantal mensen van de 'Djoser-groep' tegen. Het blijkt dat Djoser na de aardbevingen het zuidelijke eiland volledig uit het programma heeft gehaald. Sawadee heeft alleen de dagen dat we naar Kumamoto zouden gaan uit het programma gehaald. Dit betekent dat wij wel naar Nagasaki gaan en de Djoser-groep niet. Wat ben ik blij dat ik bij Sawadee heb geboekt.
 Okunoin-begraafplaats |
Na de lunch loop ik met een aantal groepsgenoten naar het oude deel van de Okunoin-begraafplaats. Wat een mooie en mystieke omgeving. Maar ook een buitengewoon fotogenieke omgeving. Het duurt dan ook niet lang of ik raak achterop. Maar dat is geen enkel probleem. Dit is een groepsreis met heel veel individuele vrijheid. Ideaal! Minder is het dat het in de loop van de middag gaat regen. Aan de ene kant zorgt dat voor een nog mystiekere sfeer, maar ik had toch liever droog weer gehad. Na het oude deel van de begraafplaats het mausoleum, waar volgens de gelovigen monnik Kukai in een diepe vorm van meditatie verkeerd, bekeken en gefotografeerd te hebben loop ik over het nieuwe deel van de begraafplaats terug naar het klooster. Ik heb geen zin om in de regen het dorp in te gaan en ga in plaats daarvan naar mijn kamer waar ik wat ga liggen lezen.
 Okunoin-begraafplaats |
Voor het gezamenlijke avondeten kleed ik mij om in de op de kamer klaar liggende kleren (jasje en broek). Bij het eten bestel ik een sake. Een warme sake. Op de groene thee na zittem drankjes niet bij de prijs inbegrepen. Geen probleem. IK zal na het eten wel even afrekenen. Maar daar denken ze in het klooster anders over. Er moet direct afgerekend worden. 'Pay now' roept een van de monniken. In neem aan dat dit niet zo bot bedoeld is als het mogelijk overkomt, maar dat het te maken heeft met de slechte beheersing van het Engels in combinatie met het feit dat men ervaring zal hebben met toeristen die vergeten te betalen. Gelukkig denken mijn groepsgenoten er net zo over waardoor het meer op onze lachspieren werkt dan dat het irritatie oproept. Na de vegetarische maaltijd kleed ik mij op de kamer om waarna ik voor de tweede keer vandaag naar de Okunoin-begraafplaats loop. De begraafplaats is 's avonds mooi verlicht door een groot aantal lantaarns, wat voor een hele mooie sfeer zorgt. En nu komt het goed uit dat het vanmiddag heeft geregend, want het licht van de lantaarns wordt heel mooi weerspiegeld in de natte stenen van het pad over de begraafplaats.
Terug in het dorp hoop ik ergens nog een kop koffie te kunnen drinken, maar alle horecagelegenheden blijken gesloten te zijn. En dus ben ik om half negen weer op mijn kamer en ga ik vroeg slapen. Zoals dat hoort in een klooster.