Kampie.info

Reisverslag Zuid-India



Vlag India

Week 4

Van 14 december 2003 tot en met 11 januari 2004 heb ik een 29-daagse rondreis door het zuiden van India gemaakt. Deze reis heb ik geboekt bij Koning Aap in Amsterdam. Hieronder volgt een verslag van de vierde week van deze reis


Maandag 5 januari 2004 - Op blote voeten naar de top

Onderweg naar Hassan maken we een tussenstop in Sravanabelgola om de Gommatesvara te bekijken. Boven op een heuvel staat hier een immens beeld van een naakte man. Deze jainistische heilige symboliseert de mens wiens geest absolute perfectie heeft Gommatesvara bereikt. Om dit beeld van dichtbij te kunnen bekijken, moet je een trap met 600 treden beklimmen. Op blote voeten. Handige Indiërs hebben hier op ingespeeld en bieden aan om je in een draagstoel de heuvel af te dragen. Iemand naar boven dragen? Daar beginnen ze niet aan.

Rond de middag arriveren we in Hassan. Na de lunch bezoeken we als groep de Hoysala-tempels van Halebid en Belur in de omgeving van Hassan. Ook hier is de omgeving opvallend groen. Kennelijk is de grond ook erg vruchtbaar, want er worden veel gewassen verbouwd. Ik zie velden met kool, maïs en zonnebloemen. Maar ook zie ik hier voor het eerst sinds ik in India ben velden met bloemen. Zouden hier dan al die bloemen die je op markten ziet geteeld worden?

Dinsdag 6 januari 2004 - Met bus en trein door het zuiden van India

Vandaag staat er een lange reisdag op het programma. Eerst met de bus van 700 meter naar zeeniveau. Oftewel van Hassan naar Mangalore. Na een snelle lunch in Mangalore stappen we op de trein naar Margao. Een treinreis van ongeveer zeseneenhalf uur. Volgens het treinkaartje moeten we nog verder en hebben we een treinreis van ongeveer 10 uur voor de Catering in een Indiase trein boeg. Door geen kaartjes te kopen naar Margao, maar naar een station vier treinuren verder was het mogelijk om vooraf plaatsen te reserveren in de trein. En dat is wel net zo prettig reizen. Terwijl we in de trein zitten passeren we opnieuw een grens tussen twee deelstaten. We verlaten Karnataka en rijden Goa binnen. Ik weet dat omdat de grens op de kaart wordt weergeven. In de trein merk je er niets van.

Onderweg gooien wij ons afval in een kartonnen doos om zodoende het landschap niet nog meer te bevuilen. Dit blijkt tevergeefs. Als halverwege de rit een conducteur de inmiddels vrij volle doos ziet staan, gooit hij de doos met inhoud door de deur naar buiten. Dit kan omdat deuren in Indiase trein, in elk geval overdag, bijna altijd open staan. Net als de ramen. Alleen zitten er tralies voor de ramen. Naam men zet niet om te voorkomen dat je uit de trein valt, maar om te voorkomen dat op stations mensen via het raam de trein in gaan.

Als we tegen negen uur 's avonds op het station van Margao aankomen, is het busje dat ons naar ons hotel zou brengen nergens te zien. Sibren komt er al snel achter dat de bus ook niet zal komen. Dan maar met de taxi naar ons hotel in Benaulim.

Woensdag 7 januari 2004 - Luieren in Benaulim

Lekker een dag luieren. Eerst rustig en uitgebreid ontbijten in het hotel, daarna wat dollars wisselen en internetten bij een klein reisbureautje aan de weg naar het strand en dan op naar het strand. Een beetje lezen en luieren onder een parasol, af en toe eventjes het water in en tussendoor genieten van heerlijke vruchtensappen. Dan lekker en stukje langs de zee lopen. Heerlijk met de voeten in het water. Ik stop bij een restaurantje waar ze, naar ik mij heb laten vertellen, heerlijke broodjes verkopen. Hier eet ik een paar, inderdaad heerlijke, broodjes, lees nog wat in mijn boek en drink wat vruchtensapjes. Wat kan het leven toch goed zijn.

Old goaAls ik weer terugloop in de richting van het hotel zie ik dat mijn horloge stilstaat. De batterij zal wel leeg zijn. Bij de winkeltjes langs de weg naar het strand probeer ik een nieuwe batterij te kopen. Helaas zonder succes. Dan maar eens vragen aan een riksjarijder. Het zegt in een dorpje zes kilometer verderop een winkel te weten waar ze de juiste batterijtjes verkopen. Voor een ritje naar het dorp vraagt hij 60 Rupee. Als ik hem zeg dat ik ook weer terug moet, wil hij mij heen en weer rijden voor 100 Rupee. Hierop maak ik met hem de afspraak 'No battery, no money'. Aan het eind van de middag loopt mijn horloge weer en heeft de riksjarijder 100 Rupee verdiend.

Donderdag 8 januari 2004 - Naar Old goa

Opnieuw een rustige dag in Benaulim. 's Ochtends met een deel van de groep naar Old Goa. Op weg naar Old Goa maken we een tussenstop bij het 'Braganza-huis', een oud Portugees herenhuis. Na het bezoekje aan Old Goa zetten we Mark en Katrein onderweg af bij het ziekenhuis in Margao. Katrien is gisteren, terwijl zij met Mark in de omgeving van Benaulim fietsten, gebeten door een hond. Vandaag wil zij zich preventief laten vaccineren tegen hondsdolheid. Of de hond zich ook preventief heeft laten behandelen is niet bekend.

Na terugkomst in het hotel drink ik eerst nog wat op het terras bij het hotel en breng daarna de rest van de dag op het strand door.

Keuken in een Indiase treinVrijdag 9 januari 2004 - Met de trein naar Mumbai

Vandaag staat de langste treinreis van deze vakantie op het programma. In ongeveer twaalf uur zal de trein ons van Margao naar Mumbai brengen. Na de eerste twee treinreizen tijdens deze rondreis zagen een aantal mensen het niet zitten om overdag, sleeperclass in twaalf uur met de trein naar Mumbai te reizen. Een aantal mensen hebben daarom hun treinkaartje om laten boeken naar een eerste klas kaartje voor de komende nachttrein, anderen hebben besloten om met het vliegtuig naar Mumbai te gaan. Zo komt het dat wij met een relatief kleine groep met de dagtrein op weg gaan naar Mumbai. Vooraf heb ik ook zelf wel even getwijfeld of ik met de nachttrein zou gaan, maar achteraf het ik absoluut geen spijt van mijn beslissing om gewoon de dagtrein te nemen. Kijkend uit het raam van de trein geniet ik bij constant van het sterk wisselende landschap dat voorbij komt.

Honger of dorst hoef je in een Indiase trein ook zeker niet te hebben. Voor de lunch heb ik al verkopers voorbij zien komen met koffie, thee, bananen, mineraalwater, cool drinks (melk, lassi, frisdrank), chips, pinda's, cashewnoten en zelfs tomatensoep. Mijn lunch bestaat vandaag uit tomatensoep, rijst met kip en een fruitsalade. Na een rit van twaalf uur kom ik dan ook moe maar voldaan aan in Mumbai.

Zaterdag 10 januari 2004 - Sightseeing in Mumbay

Dit is, in elk geval voorlopig, al weer mijn laatste dag in India. Eén dag Mumbai is natuurlijk veel te weinig om alles te Forensen trein in Mumbai bekijken. Daarom doe ik bijna het tegenovergestelde en bekijk bijna niets. Dat wil zeggen bijna geen 'bezienswaardigheid'. In plaats daarvan bezoek ik twee stations in de stad. Vanaf het hotel loop ik eerst naar het Churchgate Railway Station. Dit is een station waarvan veel forensen gebruik maken. De treinen rijden hier niet volgens een vast tijdschema, maar volgens het zogenaamde metrosysteem. Als een trein het station binnenrijdt, hangen veel mensen al half buiten de trein. Doordat er veel deuren in de trein zitten en de mensen aan beide kanten uit kunnen stappen is zelfs een overvolle trein heel snel leeg.

Vanaf het Churchgate Railway Station loop ik naar het grootste station van Mumbai, het Victoria Terminus Railway Station. Onderweg hier naar toe kom ik door een park waar een cricketwedstrijd aan de gang is. Hoewel een vriendelijke Indische man mij probeert de regels van het spel uit te leggen, snap ik nog steeds niets van dit spelletje. Als ik op het Victoria-station foto's loop te maken waan ik mij even in Nederland als iemand van de beveiliging naar mij toe komt en mij vraagt of ik wel toestemming heb om foto's te maken. Het verschil met Nederland is alleen dat ik in India gewoon op het station toestemming kan vragen. In elk geval dat is wat de man van de beveiliging zegt. Het betreffende kantoor is alleen gesloten en een spoorwegbeambte in het kantoor er naast zegt dat ik morgen dan maar terug moet komen.

Gate of IndiaAls ik terugloop naar het hotel kijk ik wat rond bij de Gate of India en ga ik naar het restaurant boven in het nieuwe gedeelte van het Taj Mahal hotel. Bij de ingang van het hotel staan een aantal fotografen en een cameraploeg van de Indiase nieuwszender Star-TV. Zij staan hier te wachten op de vermoedde komst van de schrijver Salman Rushdie die voor het eerst sinds jaren weer in zijn geboortestad is. Ook de kranten besteden veel aandacht aan Rushdie. Er is slecht één onderwerp dat vandaag meer aandacht krijgt in de krant en dat is de mooie vriendin van Rushdie. Als ik het hotel weer uitkom staat de pers nog steeds te wachten op Rushdie en zijn vriendin.

Het oude gedeelte van het Taj Mahal hotel heeft een echt schitterend trappenhuis. In dit gedeelte van het hotel loop ik helemaal naar boven om het trappenhuis goed op de foto te kunnen zetten. Terwijl ik hier meer bezig ben komt er iemand van de beveiliging op mij af die mij vraagt of ik in het hotel overnacht. Als ik hier ontkennend op antwoord zegt hij dat ik dan geen toestemming heb om hier te zijn. Voor de tweede keer vandaag word ik dus ergens weggestuurd terwijl ik foto's aan het maken ben. Mogelijk heeft het iets te maken met de bomaanslag bij de Gate of India een paar maanden geleden, mogelijk heeft het iets te maken met het bezoek van Rushdie en zijn vriendin of mogelijk komt het doordat Mumbai een grote stad is. In elk geval doet dit mij nu al weer terug verlangen naar het platteland.

Zondag 11 januari 2004 - Terug naar Nederland

Om halfvier 's nachts begint de terugreis. Vanaf het vliegveld van Mumbai vertrek ik in de richting van Frankfurt. Na een vlucht van negen uur land ik om acht uur 's ochtend in Frankfurt. Nog een klein uurtje vliegen en dan ben ik weer in Nederland. Alleen jammer dat ik in Frankfurt eerst nog bijna vijf uur moet wachten voordat het vliegtuig naar Schiphol vertrekt.

Terwijl ik in Frankfurt zit te wachten denk ik na over alles wat ik gezien heb in India. Natuurlijk had ik vooraf een bepaald beeld van India. Als ik voor deze reis aan India dacht, dan dacht ik aan grote contrasten tussen arm een rijk. Een smerig en overvol land. En aan veel heilige koeien op straat. En ja er zijn veel Indiërs, maar er ook veel natuur. En ja doordat mensen hun afval op straat gooien is India een smerig land, maar ik heb nog geen land bezocht waar ik zoveel gewoon bij stalletjes langs de weg gegeten en gedronken heb en waar ik zo weinig last van maag en darmen heb gehad. Kortom, het beeld dat ik vooraf van India had klopte op zich wel, maar bleek verre van compleet.